Cechy probiercze
Cecha probiercza to znak urzędowy, który potwierdza wykonanie przez urząd probierczy badań określających zawartość metalu szlachetnego w wyrobie i informuje o wynikach tych badań (patrz: Prawo probiercze).
Polskie cechy i znaki probiercze obowiązują od 8 maja 2004 roku.
Cecha probiercza zawiera informacje:
• rodzaj metalu szlachetnego, z którego wykonany jest wyrób:
RYCERZ oznacza wyrób ze złota,
KOBIETA oznacza wyrób ze srebra,
GŁOWA KONIA oznacza wyrób z platyny,
GŁOWA PSA oznacza wyrób z palladu;
• próba, czyli informacja o zawartości metalu szlachetnego w 1000 jednostkach,
• oznaczenie miejsca cechowania (urzędu probierczego): B - Bydgoszcz, G - Gdańsk, H - Chorzów, K - Kraków, Ł - Łódź, P - Poznań, W - Warszawa, V - Wrocław, Z - Częstochowa.
Oznakowanie złota
Cechy konwencyjne dla złota, srebra i platyny są stosowane przez kraje należące do Konwencji o Kontroli i Cechowaniu Wyrobów z Metali Szlachetnych, tj. Austria, Czechy, Słowacja, Dania, Finlandia, Irlandia, Izrael, Holandia, Lizbona, Łotwa, Porto, Cypr, Norwegia, Portugalia, Szwecja, Szwajcaria, Wielka Brytania, a od 2005 roku również Polska.
Wizerunki cech konwencyjnych przedstawiają wagę szalkową, w której obrysie zawarte jest liczbowe oznaczenie próby, jaka obowiązuje dla danego metalu szlachetnego. Dla każdego metalu szlachetnego występuje inne obramowanie wagi.
Zobacz również: